Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943, Ρώσος πιανίστας, συνθέτης, μαέστρος). Μετά απο μια μεγάλη περίοδο ψυχολογικής κατάπτωσης, μετά από μια παρ'ολίγον επαγγελματική καταστροφή, επιστρέφει. Με το μεγαλειώδες Πιάνο Κονσέρτο, 2ο σε αριθμό. Η ορχήστρα κινείται σε παραδοσιακούς ρωσικούς ήχους. Κλειδί : Ντο ελάσσων. Η πρώτη μετακίνηση, το πρώτο κομμάτι του κονσέρτου (βλ. βίντεο), είναι μια σταδιακή κλιμάκωση, μια αγωνία. Η στιβαρότητα των πρώτων μέτρων, δίνει τη θέση σε αρπίσματα, σε μια υποβλητική μελώδια, με κόρυφωση λίγο πριν το τέλος, (6.23- 6.44, στο παρόντα σύνδεσμο, εκτέλεση Ρουμπινστάιν), την οποία ακολουθεί η απόγνωση, η αβεβαιότητα, η μελαγχολία. Ένα πολυδιάστατο έργο, ικανό να εγείρει διάφορες αισθήσεις και συναισθήματα, επιδεικτικό πολλών αναλύσεων.
Είναι πολλά αυτά που ως γράφουσα θα μπορούσα να πω ακόμα, όντας πρόδηλο πως το εν λόγω είναι το αγαπημένο μου κονσέρτο για πιάνο. Νομίζω ωστόσο πως για τον κάθε έναν μας, η μουσική είναι κάτι διαφορετικό, πολλώ δε μάλλον ένα τόσο πολυεπίπεδο κομμάτι. Θα χαρώ να διαβάσω την γνώμη του κάθε ενός! Καλό καλοκαίρι!