Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Waltz in a minor.


Μεγάλη αδυναμία σε αυτό το βαλς, του πάντοτε αγαπημένου μου, Σοπέν.
Μελαγχολική μελωδία, γλυκιά αρμονία, τι όμορφο κομμάτι, αλήθεια..!
Έτος 1847, λίγο πριν το τέλος, μόνος, επειτα από πολύχρονο δεσμό με τη Γεωργία Σάνδη, ο Φρειδερίκος Σοπέν, δημιουργεί ένα ακόμα- απλό, διότι η μεγαλοφυία βρίσκεται στην απλότητα-βαλς.
Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι το κομμάτι που διάλεξα να αφοσιωθώ, τώρα το καλοκαίρι.

10 σχόλια:

  1. Δεν το ειχα ξανακουσει . Υπεροχο οπως και πολλα αλλα δικα του . Απο τους αγαπημενους μου κλασικους συνθετες .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό που πάντα μου άρεσε στο Σοπέν, είναι η πηγαία μελαγχολία του, προιόν και της προσωπικότητας, αλλά και της εποχής του.
    Όπως και να έχει, ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, χαίρομαι που αυτή η ανάρτηση στάθηκε αφορμή για να μάθετε αυτό το τόσο ωραίο βαλς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μιά και σας συγκινεί ο Chopin,γιά ακούστε κι αυτά.

    - Σπουδές Op 10, ιδίως no 3 και 4, με τον Vl. Ashkenazy.
    - Nocturne Op 9, no 2, με τον Dan. Barenboim.
    - Πολωνέζες, Σιβηριανή, Στρατιωτική, Ηρωϊκή, με τον Art. Rubinstein.
    - Schertzo Op 31, no 2, με τον Cl. Arrau
    - Σονάτα Nr 3, finale με τον Ashkenazy.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, έχω ακούσει όλα τα παραπάνω κομμάτια, όχι όμως απο τους ίδιους πιανίστες. Ο Ashkenazy είναι ένας από τους αγαπημένους μου ερμηνευτές του Σοπέν, ενώ το νυχτερινό σε μι ύφεση μείζονα, είναι οπωσδήποτε ένα απίστευτο έργο, σε όποια εκτέλεση και αν το ακούσεις. Η 3 Σονάτα, ποτέ δεν μου έδωσε όσα η πρώτη, εκτέλεση zimmerman. Ωστόσο, μιας και δώσατε συμβουλή, θα την ακούσω.
    Τέλος, Ρουμπενστάιν, πολύ καλός, μολαταύτα βρίσκω πως παίζει πολύ φορτε και φορτισιμο, ενώ ο Σοπέν έπαιζε σχεδόν πάντα μετζο πιάνο.
    Οπως και να έχει, χαίρομαι που ενδιαφέρεστε και εσείς για αυτόν τον εξαιρετικό συνθέτη και ευχαριστώ για τις συμβουλές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξεκαθαρίζω. Ο Σοπέν δεν υπήρξε ποτέ το φόρτε στις μουσικές μου προτιμήσεις, τουλάχιστον στο σύνολο του έργου του. Τον βρίσκω, ίσως, περισσότερο απαλό, σχεδόν γλυκερό, από αυτά που πάνε στο αυτί και την ψυχή μου και ξεχωρίζω όσα σας ανέφερα. Ίσως γι' αυτό να μου πάει κι ο Ρουμπινστάιν, (χώρια που είμαι, και τ' ομολογώ παλαιομοδίτης).
    Γενικότερα προτιμώ τη στιβαρότητα του Μπετόβεν (τις απαράμιλλες
    σονάτες, "Παθητική", "Αppassionata" και "Moonlight"), ιδίως με τον αγαπημένο μου πιανίστα John O' Conor και τον ανάλαφρο, περιπαικτικό Μότσαρτ, ανεξαρτήτως εκτελεστού.
    Και, γιά κάποιον ανεξήγητο και σ' εμένα ακόμη λόγο, αγαπώ την Κοπέλλια του Ντελίμπς. Ένα δίσκο που ο διάβολος κάπου καταχώνιασε και δεν μπορώ να βρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η παθητική! Τι σονάτα.. Η δεύτερη μετακίνηση, είναι ονειρική.. Ονειρεύομαι στο πτυχίο μου στο τέλος, να μου δοθεί να παίξω αυτό το κομμάτι..
    Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, όμορφη επίσης. Η δεύτερη μετακίνηση είναι κατ'εμε λίγο άχρωμη, η τρίτη όμως.. αποζημιώνει! (Ειδικά όταν παίζει ένας Κempff).. Όσο για την πρώτη, ατμοσφαιρικότατη, δεν ενέπνευσε τυχαία τον Ρίτσο σε αυτό το σουρεαλιστικό έργο..
    Ο Μότσαρτ, θα έλεγα πως είναι καλός. Θεωρείται ο "απόλλων", ο "μέγας", όμως κάπου τον χάνω, η κάπου δεν τον βρήκα ακόμη. Το μόνο σίγουρο είναι πως το Κονσέρτο του για δύο πιάνα, και το ομποε κονσέρτο είναι απίθανα! Και πάλι ευχαριστώ για τα σχόλια, μου δώσατε καλή ιδέα για τον Conor, τον οποίο, ομολογουμένως δεν έχω ακούσει μεχρις στιγμής! Ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μις Pianojen, καλημέρα.
    Ρισκάρω μαντικό χρησμό. Το Pianojen προέρχεται από το Piano και το Τζένη!
    Σωστό ή λάθος;
    Θα σας πρότεινα, αφού η συζήτηση μαζί σας προκαλεί φοβερό ενδιαφέρον (συμπέρασμα βγαλμένο από απειροασήμαντα γιά τους πολλούς ίχνη, σημαντικότατα όμως γιά μένα, που πάντα διέκρινε τον «λέοντα εκ του όνυχος» και με δεδομένα την μικρή χωρητικότητα των σχολίων, αφ’ ενός, και την πιθανή αδιαφορία ή κόπωση των υπολοίπων αναγνωστών, αφ’ ετέρου, να συνεχίσουμε συζητώντας μέσω e mail.
    Αν συμφωνείται, σας δίνω τη διεύθυνσή μου alexpapadimitro@yahoo.gr και θα χαρώ πολύ να συνεχίσουμε, κατά το σοφόν, «τα εν οίκω μη εν δήμω»!
    Παρεμπιπτόντως, ενθυμούμαι ένα παλαιό διάλογο που είχα με έναν, επίσης καλό και ευπρεπή, νεαρό φοιτητή με το ιστολογικό όνομα «Ερνέστος» και μία σχετική σειρά αναρτήσεων, περίπου τέλη Μαρτίου του 10, με τίτλο «Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα». Αν θέλετε, ρίξτε τους μιά ματιά. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα τις βρείτε το ίδιο «αντιπαθητικές», όπως τα περί Παιδείας!
    Χαιρετώ και αναμένω απάντηση.
    ΥΓ. Μέσα στην γενική ευτέλεια και παρακμή η συζήτηση μαζί σας αποτελεί όαση ποιότητος. Και ας μη με παρεξηγήσετε, αφού μπήκα (απαισίως) στο κλείσιμο της 7ης δεκαετίας μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα σας.
    Ο όρος «κλασσικός/ή/ό» αποδίδεται σε κάθε τι που ξεπερνά τα όρια του υποκειμενισμού, αναγνωρίζεται καθολικά και καθιερώνεται διαχρονικά, ως αναντίρρητη αξία.
    Ο Μότσαρτ, αυθεντικό μουσικό ταλέντο και ιδιοφυΐα, έγραφε λαϊκή μουσική της εποχής του, ο Μπετόβεν αποτύπωσε με νότες τον θαυμασμό και την οδύνη του γιά τη χαμένη στρατιά του Ναπολέοντα (3Η Συμφωνία, Ηρωική), ή τον… σεβντά του γιά κάποια υπηρέτρια, την Ελίζα, όπως κι ο εκλεκτός σας Σοπέν εμπνεύστηκε και χάρισε πολλά έργα του στην εκκεντρική αγαπημένη του Γ. Σάνδη.
    Πράγματα απλά κι ανθρώπινα με πηγές έμπνευσης από την καθημερινότητα , και κοινό παρονομαστή, αλλά και ισχυρό παράγοντα διαφορισμού, τη μεγαλοφυΐα του δημιουργού, αφ’ ενός, και την ποιότητα, την ευγένεια και την αρμονική των ήχων, του παραγόμενου έργου, αφ’ ετέρου.
    Κατά τη γνώμη μου, η μουσική, με μιά βασική, απλή κατηγοριοποίηση διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Την καλή και την κακή μουσική!
    Η καλή δημιουργεί τέρψη σε αυτί και ψυχή, ενώ η κακή τα … γδέρνει!
    Πιστεύω ακόμη, όπως ο Ισπανός Χοακίν Ροντρίγκο έφερε την κιθάρα και τα ακούσματά της στη χορεία των «κλασσικών», έτσι και, προσεχώς, ο Αργεντίνος Άστορ Πιατσόλα θα φέρει το μπαντονεόν και ο δικός μας Τσιτσάνης το μπουζούκι!
    Τελικά, οι έννοιες «ποιότης» και «επιλογή», ανεξάρτητα τίτλου, μεταφέρονται κι εναποτίθενται στην ευθύνη του «δέκτου». Κάτι που φρονώ ότι ισχύει και γιά κάθε ανθρώπινη ενέργεια ή δραστηριότητα. Η επιλογή χαρακτηρίζει τον επιλέγοντα!
    ΥΓ. Κατά τα λοιπά, απαντώ στο blog μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ετι μια φορά, ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας, με τα οποία θα συμφωνήσω απολύτως. Με την επιστροφή απο την καλοκαιρινή ραστώνη, θα επιδιώξω να επικοινωνήσουμε και στο email σας, αρκεί η εξεταστική μου ..να μου αφήσει χρόνο! Διαβάζω παρ'αυτα το μπλόγκ σας, και θα συνεχίσω να το κάνω για το καλοκαιρινό διάστημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν κολακεύω, δεν ψέγω, δεν επαινώ. Απλά, σαν καθρέπτης, ανακλώ ότι εικόνες δέχομαι.
    Είσαστε σε σωστό δρόμο, συνεχίστε τον αταλάντευτα. Και…. «σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους….»!
    Όταν αποκαταστήσουμε, μέσω e mail, προσωπική επαφή θα μπορέσω να σας στείλω κάποια πράγματα που, ίσως, τα βρείτε ενδιαφέροντα.
    Καλό (υπόλοιπο) καλοκαίρι και καλό διάβασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή